Friday, December 20, 2013

रूख प्रेमको अभियान

काठमाडौ, पुस ४ -मानिस र रूख दुवै सजीव हुन् । भनिन्छ, मानिसले जस्तै रूखले पनि सास फेर्छ । मानिस केही महिनाअघि कलंकी-सातदोबाटो-कोटेश्वर चक्रपथ विस्तारका क्रममा सरकारले १२ सय रूख काट्ने समाचार सार्वजनिक भएपछि प्रदीप खतिवडाको मनमा 'चस्का' पसेको थियो । त्यही झट्कामा फुरेको आइडियाका कारण ६ महिनाको अन्तरालमा ६ हजार बढी बिरुवा हुर्किंदैछन् । 'वान ट्री माई रेस्पोन्सिबिलिटी (ओटीएमआर)' नाम दिइएको अभियानमार्फत ६ हजार बढी स्कुलेहरूले एकएक बिरुवा हुर्काइरहेका छन् ।

रूखमा यो एउटा समानता भए पनि धेरै असमानता छ । मानिसमा जस्तो भावना र चेतना रूखमा हुन्न । यही असमानताले होला, मानिस र रूखको भावनात्मक सम्बन्ध छैन् । तर मानिस र रूखबीच भावनात्मक सम्बन्ध बनाउन युवाहरूले सुरु गरेको दुई अभियानले वाहवाही पाइरहेको छ ।

डेस्टिनेसन घ्याम्पे डाँडा

काठमाडौ, कार्तिक ७ -जहाँबाट उपत्यका तीनतिर झलमल्ल बलेको देखिन्छ । हवाईजहाजहरू आफैं
नजिकबाट पुतलीझैं पिलपिल गर्दै उड्छन् र ओर्लन्छन् । जहाँबाट टल्किएको हिमाल देखिन्छ । एक ठाउँमा उभिएर उदाउँदो र अस्ताउँदो सूर्य भेटिन्छ । लाग्ला, निकै अग्लो र टाढाको ठाउँबाट मात्रै यस्तो दृश्य हेर्न सम्भव होला । तर, उपत्यकाको उचाइभन्दा केही अग्लो डाडोमा उक्लिँदा यी सबै कुराको अनुभव एकै पटक गर्न पाइन्छ ।

सूर्योदय र सूर्यास्त हेर्ने चाहना भएका धेरै जना सूर्यविनायकबाट २० किलोमिटर टाढा नगरकोट पुग्ने गर्छन् । तर, सूर्यविनायकबाट साढे चार किलोमिटरको उकालो चढेपछि पुगिने घ्याम्पे डाँडो नगरकोटभन्दा कम छैन ।

घ्याम्पे डाँडो अहिले विशेषतः तन्नेरीमाझ चर्चित छ ।

Thursday, December 19, 2013

रेसरको रहर

काठमाडौ, कार्तिक २८ -आशिषकुमार शाक्य (एकेएस) अहिले काठमाडौंमा छन् । धेरैका लागि यो खबर
सामान्य लाग्न सक्छ । तर, बाइक राइडिङमा रुचि भएका सयौं तन्नेरीका लागि उनी आदर्श पात्र हुन् ।
दसैंलगत्तै उनकै नेतृत्वमा गरिएको राइड विथ एकेएस नाम दिइएको र्‍यालीमा झन्डै २ सय मोटरसाइकलले उनलाई पछ्याए । वसन्तपुरदेखि पनौती बसपार्कसम्म पुगेको र्‍याली उनकै सम्मानमा आयोजना गरिएको थियो ।


लगभग ७ वर्षअघि पढाइका लागि अमेरिका उडेका उनी दसैंअघि नेपालकै पहिलो सुपर बाइक रेसरका रूपमा घर फिरेका थिए । उनी अमेरिका जानुअघि यहाँ रेसिङको सम्भावना देखेकै थिएनन् । आफ्ना साथी दिपेश श्रेष्ठले नेपालमा अहिले राइडर ग्रुप मात्रै ४० वटाभन्दा बढी भएको अनुमान गर्दा उनी दंग परेर सुने मात्रै । दिपेश राइडर युनिफाइड नामक स्टन्ट ग्रुपका लिडर हुन् ।

Sunday, December 15, 2013

भोलिका म्यानेजर

काठमाडौ, भाद्र २७ -ग्लोबल आईएमई बैंकमा २ महिना इन्टर्नसिप गरेका काठमाडौंस्थित सामाखुसीका
'काम गर्दा थाहा भो, बाहिरी कुरा कलेजको कोर्ससँग धेरै रिलेभेन्ट छैन रै'छ,' उनले अनुभव सुनाए, 'अचेल बैंकका धेरै काम कम्प्युटर सफ्टवेयरले गर्दा रहेछन् । हामीले कलेजमा गर्ने जस्तो हिसाब गर्नै नपर्ने ।'
उनको बीबीए अझै २ सेमेस्टरपछि मात्रै सकिन्छ । बाँकी सेमेस्टर सिध्याउन अब एक वर्ष लाग्छ ।  त्यसपछि उनी विभिन्न बैंकका लागि 'मिडिल क्लास' म्यानेजर हुन क्वालिफिकेसन पुग्छ ।

कारखानामा तन्नेरी



काठमाडौ, आश्विन १० -राजधानीको ज्ञानेश्वर चोकसँगैको एउटा पहेंलो घरको गेटैमा फ्लेक्स झुन्ड्याइएको छ ।

इन्जिनियरले काठ काटिरहेको धेरैलाई पत्याउन गाह्रो पर्छ तर यी तन्नेरीहरूले यस्तै नपत्याउने काममा रुचि देखाइरहेका छन् ।
विदेशबाट आएका डलरी तलबका अफर लत्याउँदै उनीहरू फरक काममा दिनरात खटिइरहेका छन् । तर काठ काटेरमात्रै उनीहरूको दैनिकी बितेको छैन । स्कुले बालबालिकालाई कसरी आईटीसम्बन्धी शिक्षा दिन सकिन्छ भनेर उनीहरू मथिंगल घुमाइरहेका छन् । उनीहरू त्यस्तो पाठ्यक्रमको कल्पनामा छन्, जुन नेपालमा मात्रै होइन विश्वभर नै लागू हुन् सकोस् ।

भर्चुअल दुनियाँमा कालो छायाँ

जनकराज सापकोटा/विजय तिमल्सिना

मंसिरको पहिलो साता महानगरीय प्रहरी परसिर हनुमानढोकाको साइबर सेल पुग्दा इन्स्पेक्टर पशुपति रायलाई भ्याइनभ्याइ थियो। उनी सामाजिक सञ्जालको दुरुपयोगबारे आफूकहाँ आएका उजुरीका फाइलहरूमा घोत्लिरहेका देखिन्थे। भारतको सिक्किम मणिपाल युनिभर्सिटीबाट इन्र्फमेसन टेक्नोलोजीमा स्नातकोत्तर गरेका राय भन्दै थिए, "दैनिक ६/७ वटा सामाजिक सञ्जाल दुरुपयोगका केस आइपुग्छन्। तीमध्ये आधाभन्दा बढी प्रेम सम्बन्ध टुंगिएका टिनएजरद्वारा गरएिका दुरुपयोगका घटनासँग सम्बन्धित हुन्छन्।" त्यति मात्र होइन, उनले पाँच वर्षीय भान्जाको फेसबुक उनकै मामाबाट दुरुपयोग भएको अर्को एक अनौठो घटनाबारे पनि बताइरहेका थिए। पीडित बालकका अभिभावकले एक दिनअघि मात्रै प्रहरी कार्यालय आएर फेसबुकको अम्मलमा परेका छोरालाई यसबाट कसरी मुक्ति दिलाउने भन्ने चासो राखेका रहेछन् ।

पढ्नभन्दा प्रमाण लिन गाह्रो

काठमाडौ, मंसिर २६ - सानोठिमी क्याम्पस अध्ययन गर्ने दृष्टिविहीन वीरेन्द्र चन्द, र शेरबहादुर साउद अर्काको हात समातेर केही दिनदेखि त्रिभुवन विश्वबिद्यालयको परीक्षा नियन्त्रण कार्यालय बल्खु धाएको धायै छन् । दुवैले आफू भन्दा कम तहका साथीको सहायताले परीक्षा दिएका हुन् । अरुले पढेको सुनेको भरमा उनीहरुले स्नातक पास गरेका हुन् ।

शिक्षा शास्त्र संकायमा स्नातक तह पास गरेका उनीहरु ट्रान्सक्रिप्ट लिन भक्तपुरदेखि बल्खुसम्म एक अर्काको सहारा बनेर जान्छन्, तर निराश बनेर र्फकन्छन् । टान्सक्रिप्टका लागि फाराम भर्दा उनीहरुलाई १० दिनपछि बोलाइएको थियो । तर, १० दिन कटेको दुई साता भइसक्दा पनि दुवैले ट्रान्सक्रिप्ट लिन पाएका छैनन् । 'अरुले पढेको सुनेर पनि पास त गरियो तर ट्रान्सक्रिप्ट लिन पढ्नु भन्दा गाह्रो रैछ,' कार्यालय प्राङ्गणमा भेटिएका चन्दले भने, 'कहिले भोलि आउँनू भन्छन्, कहिले मान्छे छैन् भन्छन् ।' धनगढीका उनी प्लस टु तह उतै सकाएर स्नातक तह पढ्न भक्तपुर आएका हुन् ।